Ieder jaar, zowel rond dodenherdenking alsook de tijd rond de airborne-herdenkingen, moet ik door het onderzoek naar het overlijden van Hendrikus van den Brink aan hem denken. Na het onderzoek wisten we pas in de familie wat er met hem gebeurd is. Er werd verder nooit over hem gesproken. We wisten dat er iemand in de oorlog was overleden, maar daar hield het dan ook mee op.
Tijdens het onderzoek kwam ik terecht op de website van de Oorlogsgravenstichting. Een van de diensten die ze daar aanbieden is om een bloemstukje te plaatsen bij het graf (in dit geval in Osnabrück). Dit bleef ook steeds in mijn hoofd hangen. En op een gegeven moment toch maar een bestelling geplaatst. Het bloemstukje zou door een vrijwilliger worden neergelegd, zonder dat duidelijk was wanneer precies.
Na bijna een jaar zonder bericht, besefte ik tijdens de airborne-herdenkingen dat ik niets meer had gehoord en besloot ik te informeren. En vandaag kreeg ik bericht dat net de week ervoor de vrijwilliger het bloemstukje had geplaatst en er een foto mijn kant op zou komen. Dat maakte het extra bijzonder, want zijn verjaardag viel in dezelfde periode.
Ook al heb ik hem nooit gekend, hij zal toch herinnerd blijven.