Ik had eigenlijk nooit de behoefte om onderzoek te doen naar mijn voorouders. Het beeld dat ik had, was dat dit alleen gedaan werd door oude, veelal gepensioneerde, mannen die dan tijden lang in de stoffige archieven zaten te zoeken naar kleine stukjes informatie. Hiervoor hadden ze dan hele stukken moeten reizen. Maar mijn beeld is toch wel veranderd. Bovendien duurt het nog meer dan 20 jaar voordat ik met pensioen kan, dus ik zie mezelf niet als een oude man.
Het is tegenwoordig veel makkelijker om informatie te vinden over (overleden) personen. Ik zet hierbij het woord ‘overleden’ expres tussen haakjes, aangezien het wegens de Wet bescherming persoonsgegevens (Wbp) niet is toegestaan om informatie over nog in leven zijnde mensen te publiceren zonder hun expliciete toestemming. Maar goed, dit soort dingen wordt je je pas van bewust wanneer je daadwerkelijk start met je onderzoek.
De reden waarom ik aan het onderzoek begon, is eigenlijk doordat ik een online cursus heb gevolgd over het ontstaan van het heelal, de wereld en het leven hierop. Bijzonder interessant… maar na zo’n cursus weet je dus veel meer over het ontstaan van het leven in het algemeen. En ga je je ook beseffen dat je eigenlijk helemaal niets van je eigen ontstaan weet!
Vervolgens ga je wat zoeken op het internet en beland je al vrij snel op een website als https://www.wiewaswie.nl/. Er ligt dan een wereld aan informatie voor je klaar om op een zeer eenvoudige wijze doorheen te zoeken, zonder dat je naar een archief hoeft, of zelfs maar je huis hoeft te verlaten.
En dan realiseer je je ook gelijk het allermoeilijkste aan het onderzoek, namelijk de eerste stap. Er is niets te vinden over nog in leven zijnde personen. En ook van de personen die zijn overleden duurt het nog 50 jaar voordat de overlijdensaktes online te raadplegen zijn. Voor geboorteaktes geldt, dat ze pas na 100 jaar openbaar worden gemaakt. Dus ‘even’ informatie bij elkaar zoeken van je ouders en grootouders is nog niet zo makkelijk.